Ludzie zakażeni wirusem HIV, często nie wiedzą, że są zakażeni i przekazują wirusa dalej, zaś ci którzy wiedzą, że są nosicielami, bojąc się dyskryminacji i odrzucenia, często nie informują innych o wirusie.
W społeczeństwie istnieje mnóstwo mitów i zakłamań dotyczących wirusa HIV, wynikających z niewiedzy. O HIV się nie mówi, o HIV się nie słyszy. Jeśli nie jesteś bezpośrednio zainteresowany problemem i nie zaczniesz sam szukać informacji, jest mało prawdopodobne, że o wirusie HIV usłyszysz w mediach lub natkniesz się na ulotkę czy broszurkę informacjyjną. A szkoda, bo liczba nosicieli wirusa HIV wciąż rośnie. Statystyki mówią, że 34 miliony ludzi na świecie żyje z wiruem HIV. W UK szacuje się, że może być 69300, z czego zdiagnozowanych zostało 22200 (dane pochodzą z 2010 roku). Liczba nosicieli wirusa HIV z roku na rok rośnie.
HIV (Human Immunodeficiency Virus) jest wirusem, który atakuje układ odpornościowy człowieka. AIDS jest zespołem nabytego niedoboru odporności (Acquired Immunodeficiency Syndrome) i końcowym stadium zakażenia HIV. Wirus HIV może być w ciele człowieka i niszczyć jego układ immunologiczny bardzo powoli, nie dając niepokojących objawów zewnętrznych. U większości ludzi trwa to około 10 lat, ale czasami zdaża się że i dłużej. Można więc żyć i nie wiedzieć, że jest się nosicielem przez wiele lat.
HIV można zdiagnozować poddając się testom krwi na przeciwciała wirusa HIV. Trzeba jednak wiedzieć, że przeciwciała organizm zaczyna wytwarzać ok 3-8 tygodni, po zakażeniu, więc testy wykonane np. tydzień po kontakcie seksualnym z nieznanym partnerem, mogą nie wykazać wirusa, nawet jeśli on już jest w ciele. Wydaje, się to bardzo proste- tylko zrobić badania krwi na przeciwciała HIV. Ilu z nas jednak robi takie badania? Większość raczej myśli: 'Mnie to nie dotyczy'. Najcześciej badania wykonują kobiety w ciąży, gdyż test an HIV jest jednym z podstawowych testów przeprowadzanych na początku ciąży.
Dla przypomnienia, wirusem HIV nie zarazimy się poprzez ugryzienia komarów, czy podanie ręki osobie zarażonej. Do organizmu wirus może dostać się podczas:
- stosunku płciowego z osobą zarażoną;
- poprzez transfuzję krwi, dializy, przeszczepy (co zdarza się to obecnie bardzo rzadko);
- używanie wspólnych żyletek, igieł i strzykawek (dożylne narkotyki, tatuaże itp.);
- matka seropozytywna (HIV+) może zakazić płód, podczas ciąży, porodu lub karmineia piersią (przy zachowaniu odpowiedniego leczenia, można to ryzyko znacznie ograniczyć);
Kto jest szczególnie narażony na zarażenie się wirusem HIV?
Wszyscy, ale zauważono, że HIV w UK w pewnych grupach występuje częściej niż w innych. Grupami zwiększonego ryzyka są:
- mężczyźni homosexuali i bisexualni;
- zażywający dożylnie narkotyki;
- kobiety i mężczyźni ze społeczności afrykańskich;
Leczenie w UK
HIV nie jest wyrokiem śmierci. Zaraz po wykryciu wirusa można rozpocząć leczenie, które polega na zażywaniu leków antywirusowych. W UK te leki często są połączone w jedną tabletkę, którą należy zażywać raz dziennie.
I co dalej...
Z wirusem można żyć, im wcześniej wykryty, tym większa szansa podjęcia wcześniejszego leczenia. Leczenie może poprawić jakość i wydłużyć długość życia nawet o 30 lat. Są pewne ograniczenia bycia nosicielem, jak na przykład nie można być krwiodawcą, oddawać swoich organów do przeszczepów, nie wskazane jest używanie wspólnych igieł, żyletek, maszynek do golenia, wykałaczek i należy zawsze w życiu seksualnym używać prezerwatyw.
Poza tym można normalnie żyć, pracować, studiować, uprawiać sporty itp.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz