Kiedy umrze bliska osoba czyli o żałobie

Żałoba nie jest pojedynczym uczuciem smutku ale całą gamą różnych emocji, których doświadczamy w pierwszych miesiącach – czasem w pierwszych latach po śmierci bliskiego człowieka.

Każda żałoba jest inna, nie ma norm określających jak powinna wyglądać lub ile trwać. Pomimo, iż każda żałoba inna, u większości ludzi występują podobne emocje:

      Odrętwienie (w pierwszych godzinach, dniach po śmierci bliskiej osoby, jesteśmy jakby ogłuszeni, niezdolni uwierzyć w to, co się stało)

      Niepokój (kiedy początkowe odrętwienie ustępuje, możemy odczuwać niepokój, trudno nam się odprężyć, zrelaksować, mamy kłopoty ze spaniem)

      Złość (często czujemy złość wobec lekarzy, pielęgniarek i innych osób, za to, że nie zapobiegli śmierci, czujemy złość wobec przyjaciół i rodziny za to, że nie dość pomogli, a nawet złość do osoby, która zmarła za to, że nas opuściła)

      Poczucie winy (rozmyślamy o wszystkim, czego nie zdążyliśmy zrobić, powiedzieć, zastanawiamy się, czy byliśmy w stanie zapobiec śmierci, gdybyśmy wcześniej coś zrobili, czujemy sie winni za wypowiedziane słowa, kłótnie, za to że nie zrobiliśmy czegoś o co nas zmarła już osoba kiedyś poprosiła)

      Ulga (jeśli śmierć ukochanej osoby nastąpiła po ciężkiej i bolesnej chorobie).

      Smutek (związany z bezpowrotnością utraty)

      Pogodzenie się ze stratą (powrót do normalnego życia lub przeorganizwanie swojego normalnego życia i zaadoptowanie się do nowego życia bez ukochanej osoby)

Dla prawidłowego przebiegu żałoby ważne jest uczestniczenie w ceremoniach pogrzebowych, niezastąpione są rozmowy z rodziną, znajomymi, którzy mają podobne doświadczenia.

Czasem po śmierci bliskiej osoby, nie jesteśmy w stanie przejść przez normalny proces żałoby i pogodzić się ze stratą. Zdaża się, że z różnych względów nie przeżywamy żałoby, ale szybko wracamy do normalnego życia. Często wtedy nasze emocje powracają do nas po latach, w postaci depresji lub różnych objawów fizjologicznych. Po latach możemy sobie zdać sobie sprawę z tego, że po śmierci bliskiej osoby (pamiętajmy też o poronieniach, martwy porodach, przerwanych ciążach) wciąż odczuwamy silny smutek, żal czy pustkę. 

Zdaża się, że 'utkniemy' w procesie żałoby, niezdolni do tego aby usunąć z szafy ubrania zmarłego lub przedekorować pokój albo że uświadomienie sobie straty wywołuje myśli samobójcze i chęć odebrania sobie życia. W tych przypadkach, trzeba szukać pomocy specjalistów specjalizujących się w pomaganiu ludziom w żałobie. 

Na terenie Wielkiej Brytanii, istnieją organizacje charytatywne np. Cruse Bereavement Care, które pomagają ludziom mającym trudności z pogodzeniem się ze stratą osoby kochanej, również większość psychoterapeutów przeszkolona jest w pomaganiu osobom w przeżywaniu żałoby.