Czy potrafisz przebaczać?

Przeżyłeś stratę i zostałeś zraniony- ktoś bliski cię zdradził, oszukał, wykorzystał czy zawiódł...Wywołało to rozpacz, żal, ból, gniew, smutek, może też mściwość, użalanie się nad sobą, a w efekcie nieufność.

Doświadczenie zdrady, rozczarowania może spowodować, że zatrzaskujesz drzwi na innych i budujesz wokół siebie mury, bo nie chcesz znowu być zraniony(a)... Świadomie bądź nie, podejmujesz decyzję, że najlepiej się nie wystawiać na te bolesne zranienia i nie dopuszczać ludzi zbyt blisko...Wybudowany mur chroni cię przed kolejnym zranieniem, ale też... nie pozwala doświadczyć w pełni tych pozytywnych emocji i doznań, radości, szczęścia. Nieufny(a), zalękniony(a) możesz unikać nawiązywania bliskich relacji... możesz nawet odrzucać wszelką bliskość, bojąc się ponownego bólu.

Zranienia, zdrady, smutki, straty, są wpisane w nasze życie. Były, są i bedą. Jak więc nauczyć się z nimi żyć? Czy to znaczy, że masz je ignorować, umniejszać i zaprzeczać? 

Nie! Musisz je przeżyć! Wypłakać, wygadać, wykrzyczeć, jeśli to możliwe, zwrócić się do krzywdziciela po przeprosiny czy zadośćuczynienie. Oczywiście łatwo napisać...na to trzeba czasu, siły i odwagi. Im większy ból, im starsza rana, tym trudniej ci może być do niej zajrzeć. Jeśli czujesz, że nie dasz rady sam, poszukaj wokół siebie kogoś życzliwego, kogoś kto cię wysłucha i potowarzyszy w przeżywaniu zranienia. Przy 'mniejszych' zranieniach, wystarczy dobry przyjaciel, przy 'głębszych', poszukaj psychoterapeuty. Zajrzyj do tego bólu, przeżyj go.

A potem... przebacz i zajmij się życiem. 
Nie pozwól aby twoje życie, myśli i emocje kręciły się tylko wokół cierpienia i negatywnych wspomnień. Straty i zranienia będą częścią ciebie, twojej historii, ale nie rozdrapuj ich wciąż na nowo, nie pozwalaj aby były w centrum. życie jest zbyt krótkie aby spędzić je w zabarykadowanej wieży. 

Nauczmy się przebaczać innym...nauczmy się też przebaczać sobie, za krzywdy, jakie wyrządziliśmy innym.